Προσκύνημα

Οι χιλιάδες πιστοί που συρρέουν στη Λούρδη, για να προσκυνήσουν τον τόπο όπου εμφανίστηκε η Παναγία, ακολουθούν το τελετουργικό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Καθημερινά, στις 16:30, γίνεται η Λιτανεία των λειψάνων της Αγίας Μπερναντέτ, η οποία ξεκινάει από τον ανοιχτό χώρο κοντά στο Grotto. Στην κορυφή της πομπής, βρίσκονται ο Επίσκοπος, που κρατά τη λειψανοθήκη και οι υπόλοιποι ιερείς. Οι πιστοί που ακολουθούν την περιφορά, είναι τις περισσότερες φορές οργανωμένοι και κρατούν τα σχετικά σύμβολα προσδιορισμού χώρας, πόλης. Με αργό κι επιβλητικό ρυθμό, διασχίζουν τη γέφυρα του ποταμού Gave και καταλήγουν στην υπόγεια "Basilica of St. Pius X". Εκεί, οι ιερείς τοποθετούν για προσκύνημα τα λείψανα της Αγίας Μπερναντέτ, ενώ ακούγονται ψαλμωδίες, σε έξι διαφορετικές γλώσσες.

Η δεύτερη Λιτανεία, γίνεται με αναμμένες λαμπάδες και ξεκινά μπροστά από τη σπηλιά Massabielle, καθημερινά, στις 20:45. Στην κορυφή της πομπής, βρίσκονται πιστοί που κρατούν ψηλά, μιά ρεπλίκα του αγάλματος της Παναγίας.

Η περιφορά, που έχει ως βασικό θέμα το Ροζάριο, γίνεται με τη συνοδεία ψαλμών. Λίγο πριν καταλήξει στην υπόγεια Basilica, ψάλλεται ο Ύμνος της Λούρδης και δίνεται από τον Επίσκοπο στους πιστούς, η τελευταία Eυλογία στα λατινικά.

Οι προσκυνητές, κινούνται με ευσέβεια και κατάνυξη στο Grotto. Η επιβεβλημένη σιωπή, γίνεται ηχηρή, στην έκφραση της πίστης του πλήθους, που συρρέει στον ιερό τόπο.

Με δέος, αγγίζουν όλοι το τοίχωμα του Βράχου, που έχει λειανθεί μέσα στα χρόνια και ατενίζουν το σημείο, όπου γονάτιζε η δεκατετράχρονη Μπερναντέτ και προσευχόταν. Μιά πέτρα, ένα σημάδι, είναι ό,τι βλέπουν όμως είναι αρκετό, για να τους προκαλεί ρίγη συγκίνησης.

Η πηγή που ανακάλυψε με την καθοδήγηση της Παναγίας, είναι προστατευμένη με γυαλί αλλά εκείνοι, αντικρίζουν το αναβλύζον νερό, με τα δικά της μάτια. Βιώνουν την ιστορία της και προσεύχονται, παρακαλούν, για τη λύτρωση. Οι παρακλήσεις, οι προσευχές, γράφονται σε ένα κομμάτι χαρτί. Το μεταλλικό κουτί, στην πίσω πλευρά του Grotto, δέχεται δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες αλλά και πάλι, υπάρχει χώρος. Η Παναγία, δεν θέτει όρια στις δεήσεις, όσων έχουν ανάγκη τη βοήθειά Της.

Το τελετουργικό, τις θέλει να καίγονται, την ίδια μέρα. Καίγονται, όπως τα χιλιάδες κεριά που ανάβονται στη χάρη Της. Η φλόγα τους, φωτίζει πάντα, την είσοδο της σπηλιάς.

Τοποθετημένα πάνω στον Βράχο, όπου εναπόθεσε πρώτη η Μπερναντέτ, το δικό της.

Μικρά, μεγάλα, ακόμη και αυτά που φτάνουν τα δύο μέτρα, έχουν την ίδια σημασία. Συμβολίζουν με το μπλε χρώμα στη βάση τους, τα οράματα και το "βάρος" τους. Αυτό το ειδικό βάρος μιάς εμπειρίας, που δεν έχουν όλοι την τύχη, όπως η Μπερναντέτ, να τη ζήσουν.

Η Ευλογημένη, η Αγία, ήταν μόνον εκείνη και η Λούρδη την τιμά με κάθε τρόπο. Τιμά το έργο της, και το συνεχίζει. Όσοι έχουν ανάγκη ιδιαίτερης προσοχής, είναι το πρώτο μέλημα των αρχών της πόλης. Οι ειδικές εγκαταστάσεις και το εξειδικευμένο προσωπικό, πληρούν τις προϋποθέσεις για τη φιλοξενία προσκυνητών με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Όλα στη Λούρδη γίνονται όπως τα θέλησε η Παναγία, όπως τα ήθελε η Εκλεκτή Της...

Οι αποστάσεις, δεν στέκονται εμπόδιο στο προσκύνημα. Μπορεί κάποιος, ακόμη κι από την άκρη του κόσμου, να στείλει την παράκληση, την προσευχή του, στην Παναγία της Λούρδης. Ηλεκτρονικά, στην επίσημη ιστοσελίδα, αποστέλλονται τα μηνύματα των πιστών, τα οποία στη συνέχεια τυπώνονται και τοποθετούνται πάνω στον Βράχο. Με τον ίδιο τρόπο, μπορεί ο οποιοσδήποτε, να ανάψει μιά λαμπάδα στη χάρη Της. Η φλόγα της πίστης, φωτίζει το Grotto και ακούγονται οι δεήσεις για λύτρωση, από κάθε ανάγκη και θλίψη.